چشم های خردلی ...

اولین بار بود که بلندگو دست می گرفتم

امام جماعت که اقامه می گفت بلندگو همراه دست و پایم می لرزید و تف و لعنت می فرستادم

به قد کوچک و جثه لاغرم که مرتب برایم دردسر ساز بود

شاید اگر دهنی بلندگو را می گذاشتم روی سینه ام , جمعیت صدای ضربان قلبم را می شنید

رکعت اول را با بدبختی تمام کردم ,

توی رکعت دوم حمد و سوره تمام شد, با صدای بلند گفتم "الله اکبر , رکوع "

دیده بودم مکبرها "الله"را می کشندتاجذاب تر شود ,

یکباره دیدم امام جماعت دستهایش را بالا برده وقنوت می خواند

هول شدم ,خجالت کشیدم ,بلندگو را به دهن نزدیک کردم و

این بار بدون لحن و کشیدگی عادی مثل حرف زدن معمولی گفتم :

"آقا ببخشید اشتباه شد , قنوت "

خیلی ها توی نماز زدند زیر خنده ,

خجالتم بیشتر شد ,بلندگو را گذاشتم روی زمین و فرار کردم...

چشم های خردلی /93
 خاطرات جانباز شیمیایی  اسماعیل جمالی